Om de meest voor de hand liggende opmerking eerst te maken: ik ben zeer verguld met de overwinning van Portugal op Frankrijk gisteren bij de finale EK-2016. Niet om het een of ander, maar ik heb zeker drie hele valide en rationele overwegingen. Ten eerste was Portugal de “underdog”, wat op zich een goede reden voor support is. Ten tweede had Frankrijk voor de shirts het azuur van Italië gepikt, wat voor een land met exhibitionistische stijlpretenties Absolutely Not Done is. Daarnaast heb ik in het algemeen gewoon iets tegen die Franse aanstellers.
Ofwel, ik heb wat het verlies betreft slechts iets meer medelijden met hen dan met die matador die gisteren in Spanje eindelijk weer eens door een stier het leven uit geprikt werd. Het is even een zijstraat, maar toch: dat die Fransen hadden kunnen winnen had ik volledig geaccepteerd. Zo is het spel nu eenmaal. Maar dat die matador normaal gesproken aan het langste eind trekt irriteert me al meerdere decennia. Gisteren was er eindelijk een stier die dat tijdens een festijn van een andere orde even voor me rechtzette.
Gisteren, voor de aanvang van de werkelijke EK-finale, werd natuurlijk ook de obligate ceremonie gedaan en zoals een evenement van een dergelijk signatuur tegenwoordig betaamt, was alles groots en feestelijk opgezet, met als oogmerk om een kortstondige ad-hoc saamhorigheid te kweken. Aan het publiek gezien te hebben lukte dat geloof ik zowaar, maar toch heb ik een kanttekeningetje of twee.
Ten eerste viel me op dat de zangeres van dienst gisteravond een stretch-pakje aanhad waarvan het kruis ongeveer over haar cervix gespannen stond. Noem me ouderwets, maar bij een hyperpublieke gelegenheid als een EK eind-ceremonie denk ik dat je niet met een camel-toe (‘) kunt rondlopen. Deze dame had daar overduidelijk lak aan en haar kleedsters kennelijk ook. Toch typisch, denk ik dan, want met een kleine ingreep was de voorbips van mevrouw toch veel minder, zo niet volledig onzichtbaar geweest. Daar bestaan speciale siliconen cups voor, die een mooi heuveltje over het heuveltje heen leggen. Hierdoor blijft de genitale plooi zelfs onder de strakste broek uit het zicht. Ik ken een lerares op de middelbare school die iets soortgelijks met haar tepels (.)(.) doet. Die zie je dan ook echt niet, zelfs niet als het heel erg koud is.
Mijn tweede issue is de parade aan het begin van de wedstrijd. Ik zag dat gehannes met die grillige lijnen, de beroerde timing en de ongelijk tred van al die figuranten, terwijl de plaatselijke brandweerband vrolijk chaotisch in het rond liep te toeteren. Het zag er best leuk uit, maar een strakke mars is toch een heel ander verhaal. Dat moet je aan deskundige mensen overlaten en niet aan een stel Franse schuinsmarcheerders. En juist terwijl ik zat te denken dat we voor een gedisciplineerde parade in een goed georganiseerde ganzenpas het EK beter in Duitsland hadden kunnen houden, liet mijn dame naast me op de bank achteloos vallen “dat ze in Noord-Korea nu waarschijnlijk in hun broek zaten te piesen van het lachen.” En zo was het cirkeltje weer mooi rond. Noem ons cultureel besmet, maar voor een geoliede indruk moet je vooral niet in Frankrijk zijn.
