Een kwart van de Spaanse kinderen is ondervoed. Dat is de huiveringwekkende titel van artikelen die bij verschillende nieuwsbronnen te lezen zijn. Toen ik dit terloops aan mijn dame – van Zafrikaanse origine – meldde, liet zij zich ontvallen: “it’s creeping up…”
Wat er omhoog kruipt is de armoede uit de notoir slecht georganiseerde delen van Afrika, die de jeugd daar een permanente achterstand in hun gezondheid geeft ten opzichte van hun Europese evenknieën. Maar dat voordeel dat de Europese jeugd altijd gehad heeft, begint langzaam maar zeer zeker af te kalven – als het directe gevolg van de economische puinhoop waarin de Eurozone zich momenteel bevindt.
Ik hoop dat de rijke bankiers, die deze chaos hebben veroorzaakt, zich tijdens hun copieuze lunches op kosten van de belastingbetaler eens achter hun oren krabben en zich realiseren dat ze met hun windhandel, hun graaimentaliteit, hun exorbitante zelfverrijking en hun kamerbrede gezwendel echte mensen in een diepe ellende gestort hebben.
En dan te bedenken dat geen van die gasten werkelijk aangepakt is door hen bijvoorbeeld hun bonussen in te laten leveren of de belachelijk hoge salarissen te snoeien. De heren bankiers zitten nog steeds met hun dikke portefeuilles goed te boeren – terwijl de Spaanse jeugd niet eens voldoende te eten heeft. Het beeld dat dit bij mij oproept is bijna Charles Dickens-iaans.
Er heerst levensbedreigende armoede in Europa in het jaar 2011. Hoe schaamteloos kan het worden? Iedereen heeft kunnen zien hoe de bankiers van de wereld dit hebben veroorzaakt. En dan nog zijn er banken die interne memo’s verzenden over de “Occupy Wallstreet” manifestaties, waarin staat dat het “niet over hen gaat”. Ik heb dit mogen waarnemen uit eerste hand! Er heerst bij de heren woekeraars kennelijk niet alleen een attitude van “het ligt allemaal niet aan ons”, maar het ontbreekt ze ook nog eens aan een functioneel geweten. Het is werkelijk om gruwelijk misselijk van te worden.
Ik zie toch een lichtpuntje nu ik overal in de Westerse wereld het protest tegen de kapitalistische uitzuigerij zie toenemen. Het heeft lang geduurd en het volk heeft zich lang laten bedotten door de grote geld jongens, maar als het meezit gaat er nu eindelijk een tegenbeweging van betekenis ontstaan. Misschien ook een revolutie – al was het maar in het financiële systeem dat nu toch als een kaartenhuis in elkaar dondert. We zijn er aan toe, dat is een ding dat zeker is. De straat moet weer eens wakker worden.
