Ik kom drie dingen tegelijk tegen die samen een geinige indicatie zouden kunnen zijn voor een positieve progressie op het vlak van de religieuze bedilzucht. De eerste twee komen uit het Oosten, de derde uit het Westen.
Het ligt voor de hand dat nummer één de staatsgreep in Egypte is. Daar is het er” warempel” toch nog van gekomen dat het leger heeft ingegrepen om de door de Moslim Broeders geleverde president van het land uit het zadel te wippen. Op zich hoeft dat niet onverdeeld gunstig te zijn, want misschien gaat dit illustere gezelschap wel maatregelen nemen om zich eenzelfde lot in haar andere machtsgebieden te besparen. Dat zou deze broeders verder radicaliseren. Maar vooralsnog vind ik het toch wel een aardige” ontwikkeling.
Het is waarschijnlijk te positief gedacht, maar ik probeer me voor te stellen wat er zou gebeuren als hetzelfde in Turkije wordt uitgehaald. Daar was het leger vanouds de bewaker van de strikte scheiding tussen kerk en staat. Nu premier Erdogan het er daar toch lustig op aanstuurt om” Turkije” te theocratiseren, zou het misschien nog wel een idee zijn om ook daar de moslims uit de macht te ontzetten. Je weet het maar nooit.
Nummer twee is Iran. Daar roept de verse president Hassan Rouani op om de bemoeienis, die de Ayatollah’s” hebben met het privéleven van de doorsnee Iraniër, te beperken. Daarnaast wil hij nog het internet vrijgeven ook. Gematigd of niet, deze man zou wel eens de val van de theocratie in Iran kunnen inluiden. Op de een of andere manier doet deze Rouani me ineens denken aan Michael Gorbatsjov, de laatste partijsecretaris en opperhoofd van de” Sovjet-Unie. Die begon ook vrij rustig met het hier en daar niet ingrijpen op burgerlijke initiatieven die onsocialistisch” waren. En hij perkte langzaam maar zeker de macht van zijn ayatollahs in het politbureau in. Hoe dat is afgelopen weten we allemaal. De CCCP is niet meer.
Nummer drie is het Amerikaanse Wisconsin.” Daar overleed in 2008 de 11-jarige Madeline Kara Neumann aan de gevolgen van diabetes, omdat haar ouders meer vertrouwen hadden in hun god dan in de medische wetenschap. Waar heb ik dat eerder gehoord… In ieder geval vond het hooggerechtshof in de V.S. wel – in hoger beroep dus, ” maar eerder ook al een lagere rechtbank – dat deze gelovige imbecielen schuldig zijn aan de dood van hun dochter. Het kind is vlak voor haar dood in coma geraakt en de ouders hadden toen medische hulp moeten inroepen. In plaats daarvan hebben ze zitten bidden. De” onherroepelijke” veroordeling van de wereldse rechters luidt: DOODSLAG! Zo, daar kunnen ze het dan mee doen.
Zo zit er toch een beetje schot in de seculiere zaak. Om terug te komen op mijn eerste zin: het lijkt er op dat de” religieuze” vloed ineens omdraait in een klein eb-je. Is dit wensvol denken? Misschien wel, maar het voelt uitstekend moet ik toegeven.
