Het is vandaag niet het ontslag van FBI-baas Comey – die gisteren door de bedreigde Trump aan de kant werd gezet – dat me aanzet tot een korte notitie vandaag. Die exercitie van fout machtsvertoon door de Crook-van-dienst in het Witte Huis is nauwelijks verbazingwekkend te noemen. De hele Amerikaanse pers en politieke dierentuin valt er dan wel over, maar ik kan me niet voorstellen dat ze deze Nixoniaanse manoeuvre niet hebben zien aankomen. Wat ik vooral zie zijn volgens mij krokodillentranen.
Nee, er is iets veel interessanters aan de hand, namelijk de maatregel die Venetië tegen de toeristenoverlast instelt: de fastfood wordt uit de stad verbannen!
Ik lach me een kriek. Al eerder nam McDonalds het wijze besluit om haar vestiging in Palermo te sluiten wegens overweldigend gebrek aan succes en klandizie. Kennelijk is het toerisme daar in de jungle van dat donkere, sub-Florentijnse zuiden nog niet zo intens dat ze er een baggervoer-franchise in leven kunnen houden. De plaatselijke inboorlingen vreten dat spul namelijk niet. In Venetië ligt dat wat toeristen betreft anders. Daar – in de beschaafde wereld – komen zo veel van die gasten, dat ze er een multitude aan troggen winstgevend kunnen maken. Ofwel, in Venetië vind je een hele hoop fastfood-restaurants die nog vol (met toeristen) zitten ook. Het is daarom niet onlogisch om die dingen te verbieden om zo van het toeristenprobleem af te komen.
Ik voel mijzelf een part-time “residente” als ik in Venetië ben. Het is van jongs af aan mijn speeltuin, omdat het dicht bij de bakermat van mijn familie ligt. En mijn zeer voortvarende dame heeft in de laatste jaren de banden met die stad ook nog eens stevig aangehaald. Dus in een periode van een jaar of 40 heb ik Venetië zien veranderen van een prettige slenterplek in een overlopen en platgestampt reisdoel voor massatoeristen – en dat bevalt me allerminst. Ik word, net als de Venetianen, gek van de rolkoffers en de enorme hoeveelheid mensen overal. Alleen een enkel stadsdeel is nog redelijk toeristenvrij (ik zeg niet welk). Pas ’s avonds na acht uur wordt de stad weer enigszins prettig en leefbaar en na zonsondergang kom je godzijgedankt haast alleen nog maar Venetianen tegen. Het zou dus geen slecht ding zijn als een groot deel van die toeristen ook overdag zou wegblijven omdat ze hun smerige voer niet meer kunnen krijgen. Ik help het de Venetiaanse autoriteiten hopen, want dan kan ik tenminste ook weer overdag en in het volle seizoen van mijn oude slenterstad genieten.
