Het is onmogelijk om mij te onttrekken aan minstens twee zaken op dit moment: de verkiezingsuitslag van afgelopen woensdag en de nu ongeveer startende WK 2010 in Zuid-Afrika. Om met het laatste te beginnen: gelukkig komt het maar eens in de 4 jaar voor dat de gehele wereld verandert in één grote gelukkige familie van voetbal-experts. Wat mij betreft is dat vaak genoeg en nog net dragelijk als ik tenminste de ontberingen van het Europese kampioenschap heel even vergeet. Bij die gelegenheid verandert dan wel niet de hele wereld, maar wel ons sportlievende Europa in een beschamende chaos. En wat zijn we toch een eenheid op zo’n moment!
Maar toch, als niet-liefhebber kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat het ge-hype en het buitensporige overdrijven van de voetbalgekte iets is wat ons terugwerpt op dat wat we toch lijken te zijn als ik wat beter kijk: een stelletje primitieve sukkels – ongeciviliseerde brute apen met een heel dun laagje vernis…
Ik zie bij mij in de buurt de huizen langzaam oranje kleuren van de vlaggetjes en de slingers. De vurige wens om dan toch voor één keertje wereldkampioen te worden spreekt uit elke stukje versiering dat wordt aangebracht. En op het moment dat onze jongens straks in het veld staan, kleuren zelfs de fans oranje. Tegen beter weten in wordt het elke keer weer van de daken geschreeuwd: “Nederland gaat winnen!”
Het volk is kennelijk kort van memorie. Nederland wint namelijk nooit. Ik zie geen aanleiding om nu iets anders te verwachten, maar dat zegt eerlijkheidshalve niet veel. Ik ben er één van het drietal zoons – van een Italiaanse vader – dat NIET van voetballen houdt. De arme man! Ondanks het feit dat Italië al minstens 6 keer wereldkampioen is geworden en momenteel ook in die zin regeert als ik mij niet vergis, kan het mij niet boeien. Sterker nog: ik vind het maar een zielige vertoning. Bij een toernooi als dit zijn er ineens zoveel mensen die precies weten hoe de (voetbal)wereld in elkaar zit, dat het wat mij betreft niet alleen een graadmeter is voor de standing van dat spelletje, maar ook voor die van de mensheid. Voetballen is voor de massa; de arbeiders en de simpele mens. Hoe kan er anders zoveel expertise bij de gewone burger zitten? En wat te denken van de blinde adoratie voor die jongens in het veld, die niet veel anders kunnen dan een balletje heen en weer trappen voor overdreven veel geld? Ik heb er wel eens een paar op T.V. gezien – een tweeling met een zwak voor sta-caravans – die met alle macht probeerden een hele zin in één keer foutloos op te zeggen – wat vervolgens jammerlijk de mist in ging! En dan is er nog die meneer Johan, die nog te simpel is om ook maar de eenvoudigste uitdrukking of opmerking met enige diepgang of intelligentie foutloos en zinvol te uiten. Je kunt het aan zijn gezicht zien wanneer dat handjevol hersencellen met alle macht probeert al die woorden in een enigszins begrijpelijke volgorde uit zijn mond te krijgen. Hij krijgt dan zo’n gefabriceerd-ongenaakbare blik waarmee hij probeert de verwoeding van zijn poging te verbergen. En het wil toch maar niet lukken! “Wat zielig!” denk ik dan. Heeft die man niet iets beters te doen dan zichzelf voor de gehele natie te kakken te zetten? Of is hij een onderdeel van het vermaak? Ik hoor verschillende mensen stellen dat deze meneer “geniaal” zou zijn. En hij komt ook elke keer weer op de televisie. Als dat een indicatie voor het niveau van Nederland is, dan geeft dat ernstig te denken.
Aan mij is dat voetbal in ieder geval niet besteed. Het is te ver beneden mijn stand. Ik ben geen arbeider.…
Uiteraard heb ik er niets op tegen als het volk zich laat vermaken door profane atleten, zich in slaap laat wiegen door irrationele zaken en zich voedt met het arbeiders-brood: bier. Ik vind het ook niet erg als daarbij allerlei nationalistische tendenzen de kop op steken. Mensen hebben het kennelijk nodig om af en toe eens te laten zien dat ze tot een natie behoren. Het schept een band. En als die twijfelachtige sentimenten door een potje voetbal – waarbij iedereen net doet alsof het om iets heel belangrijks gaat – gekanaliseerd kunnen worden, dan heb ik daar geen problemen mee.
Wat me wel steekt is die andere gelegenheid waarbij ons land weer eens kan laten zien hoe dom de kudde eigenlijk is: de verkiezingen. Afgelopen woensdag heeft het klootjesvolk massaal voor de PPV én voor de VVD gestemd. En als we erg veel pech hebben in dit land krijgen we nog een coalitie van Die Dommen met Die Hartelozen – aangevuld met een restje christenen – ook. En heeft dan de man in de straat die dit heeft gekozen daarmee ook gekregen wat hij wil? Het antwoord moet helaas nog “neen” zijn ook. Na wat rondvragen hier en daar, en ook het algemene media-beeld bekijkend, moet ik toch tot de conclusie komen dat de gemiddelde burger niet eens weet hoe hij zijn interesse moet identificeren, laat staan (deze laten) behartigen. Zo kan het dus gebeuren dat er mensen voor Wilders of Rutte stemmen terwijl dat recht tegen hun belangen in gaat; alleen maar omdat deze mannen het zo “recht voor zijn raap” kunnen zeggen. En wat houden we daar uiteindelijk aan over? Inderdaad, een politieke spectraal-verdeling die de overwegende vlakheid van deze natie weer eens goed onderstreept. Of misschien moet ik zeggen “boersheid”, want als ik mijn krant moet geloven komt de ruk naar rechts die zo gunstig is voor de PVV uit onze zuidelijke wingewesten. De slappe‑G van hun roerganger heeft gezegevierd! Kunnen we daar niet van af, dat achterland? Misschien wil België het zaakje wel kopen. We kunnen het – afgemeten aan de verkiezingsuitslagen – in ieder geval als verloren beschouwen. Waarom niet gelijk afstoten die handel, zou je zeggen. Aan de andere kant: de VVD winst komt vooral uit Holland. Helaas kunnen we daar niet van af.
Ik moet mij eens gaan beraden op een revival van het intellectueel-elitairisme. Het wordt weer tijd voor een stevige intelligentie impuls in dit noodlijdende volk. Ik zou wel eens willen uitvinden hoe dat het beste kan worden aangepakt. Hoe breng je mensen zo ver dat ze niet meer met hun kont maar met hun hoofd gaan denken? Wat is er nodig om Jan met de Pet ertoe te bewegen echt belangrijke zaken te overwegen, zoals “De Toekomst ” (N.B.!!!) in plaats van zijn eigen portemonnee bijvoorbeeld? Het zal wel te abstract en te ongrijpbaar zijn, en bier kun je er ook niet voor kopen. Als ik er ooit nog eens achter kom dan schrijf ik het hier op. Ik verwacht er zelf echter ook niet al te veel van, want tegen domheid en onwil is geen kruid gewassen.
