Ik had al een mening over Zwitserland en die is in het geheel niet positief. Dit notitieboekje staat vol met de vele problemen die ik met dat halfbakken geflipte Alpenstaatje heb. Misschien is mijn bewoording wat recht voor zijn raap, maar ik kan er niets beters van maken. Zwitserland is een naar gezwel in Europa, vooral politiek-economisch gezien in het perspectief van de wereldwijde crisis die (bijna) achter ons ligt. Als ik mijn zin zou krijgen dan zou het door Duitsland geannexeerd worden en worden ondergebracht in het Europese Unie-regime, net als wij allemaal. Dan alle banken nationaliseren en als we dan toch bezig zijn, ook die hele farmaceutische dievenbende. Ik maak me sterk dat die laatste actie het hele gezamenlijke Europese begrotingstekort in één klap annuleert. Het zou ze een lesje leren, die jankende Zwitserse lapzwansen.
Ik heb nog meer ongenuanceerde uitspraken in petto, want vandaag is er weer eens iets dat mijn aandacht op een verkeerde manier trekt: dat legendarische en verfoeilijke Zwitserse bankgeheim. Je zult nu nooit eens lezen dat die fonduevreters overstag gaan en bedenken dat transparantie in geldverkeer misschien wel dé manier is om malversaties door criminelen, dictators, frauderende bankiers en accountants tegen te gaan. Maar nee, dat is ijdele hoop. Want wat willen die Zwitsers, zo blijkt uit een natie-brede petitie? Ze willen het bankgeheim juist weer in ere gaan herstellen! En dat in een tijd dat het iedereen wel duidelijk zou moeten zijn dat het bankgeheim zo ongeveer de belangrijkste pijler is onder het wereldwijde criminele geldcircuit en wel eentje die er toch bijna onderuit gezaagd was. Precies daarvan zeggen die Zwitsers nu onverholen dat het gewoon moet kunnen. Alsof een veilige haven voor fout geld een recht is dat elke fraudeur toekomt! Het is werkelijk te belachelijk voor woorden.
Het is een initiatief van de rechtse politici in dat flutlandje, maar ze hebben op deze donderdag ochtend 26–9 al 120.000 handtekeningen weten te verzamelen. Dus als het de verkeerde kant op gaat dan is elke belastingontduiker of megagraaier van Europa – en daarbuiten trouwens ook – weer veilig voor de fiscus in eigen land en wordt het weer business as usual. Wil je een huurmoordenaar betalen? Zet geld op zijn Zwitserse bankrekening. Heb je de belastingdienst besodemieterd? Zet het achtergehouden geld op je Zwitserse bankrekening. Heb je als dictator je volk uitgeknepen en moet je al die miljarden ergens zien te stallen, buiten het zicht van de internationale strafhoven? Zet het op je Zwitserse bankrekening.
Die Zwitserse politici die dit initiatief uit de grond trekken geven een duidelijk en onmiskenbaar signaal naar de rest van de wereld. En dat is: “Wij willen zaken kunnen blijven doen met iedere crimineel en corrupte functionaris die iets te verbergen heeft. En dat vinden wij een grondrecht!“ Ze willen het bankgeheim daarom ook in de grondwet opnemen. Het blijft echter niet bij een handjevol politici en hun medeondertekenaars. De brede steun die dit financiële horror-scenario uit de bevolking krijgt maakt wat mij betreft de gehele natie meteen verdacht en buitengewoon twijfelachtig.
Maar wat verwacht ik ook van een volk dat de tweede wereldoorlog zeker 2 jaar lang voor Hitler op gang heeft gehouden toen niemand meer zaken met hem wilde doen; een volk dat de tegoeden van de in de concentratiekampen omgekomen joden nog steeds vasthoudt of dat al het geroofde nazigoud nog altijd in haar kluizen heeft liggen? De sympathie van de Zwitsers voor alles wat in deze wereld slecht is geeft duidelijk aan wat ze zijn. Een verderfelijk stelletje rechtse ballen met een zeer schraal gevoel voor moraliteit. Ik weet het in ieder geval wel. Die Zwitsers, die zijn zo fout als het maar kan zijn. En dat zijn ze al heel lang. De vluchtelingen voor Hitlers beulen, die tussen 1939 en 1945 aan de Zwitserse grens stonden, hadden er over mee kunnen praten ware het niet dat ze gewoon werden teruggestuurd, hun vrijwel zekere einde tegemoet. Heb ik nog enige sympathie voor die flut-Zwitsers? Echt niet!
