“The GBR?” En waarom informatiezwendel? Het is even eenvoudig als onvoorstelbaar. De VN heeft een rapport uitgebracht over de klimaatverandering. Daar is een volledig hoofdstuk over “The Great Barrier Reef” (GBR) uit geschrapt. De schadelijke gevolgen van ons globale planeetgebruik in het algemeen en het toerisme rond het GBR in het bijzonder hebben een negatief effect op het GBR, dat al geruime tijd een langzame dood aan het sterven is. Een dergelijke officiële classificatie in een VN-rapport zou echter wel eens slecht voor het toerisme kunnen zijn en dus voor de daaruit voortvloeiende inkomsten. De Australische regering – en NIET de Russische, de Chinese of een of ander Sovjetresidu – heeft er daarom in haar onmetelijke wijsheid voor gezorgd dat het hoofdstuk over het GBR uit het rapport is verwijderd. Zo! Probleem Opgelost.
In het verlengde daarvan nog zo eentje: Donald Trump heeft in een van de oliestaten binnen de VS aangekondigd dat hij – zodra hij aan de macht komt – het Akkoord van Parijs zal opzeggen en dat hij de teerzand-pijpleiding vanuit Canada naar de VS zal aanleggen. Deze pijp werd vorig jaar door Obama weggeveto’d omdat hij slecht is voor het milieu en omdat nieuwe investeringen in de fossiele extractie-economie onzinnig en ongewenst zijn. Beide voornemens zijn bijzonder slecht voor de ondertussen toch al zeer fragiele gesteldheid van het milieu en ons klimaat. Trumps prioriteiten zijn: de handel in olie, winst maken, industriëlen paaien en natuurlijk het grote geld. Het milieu of het klimaat kan hij gevoegelijk negeren doordat hij kennelijk gelooft in de professionele anti-wetenschapslobby die in Amerika bijzonder sterk is. Ze kunnen de Amerikaanse burgers tot irrelevante sluitpost van de economie laten bombarderen. Dat doet Trump dus ook. Hij is nu al gevaarlijk met zijn domme, ondoordachte en ronduit slechte retoriek, maar als deze meneer president wordt dan kan het alleen maar erger worden. Gelukig – in dit geval – is de macht van een Amerikaanse president beperkt en vraag ik me af of hij wel zomaar onder Parijs uit komt.
Gevalletje drie: gisteren zag ik op de televisie een documentaire genaamd “Fed Up” die als ondertitel had “de documentaire over alles wat de voedingsindustrie al dertig jaar niet wil dat we te zien krijgen.” Het is een relaas van het kaliber Tabaksindustrie met hun Ontkenning van de Schadelijke Effecten van het Roken en een Nicotineverslaving. We weten ondertussen allemaal dat roken zeer schadelijk en nicotine zeer verslavend is. Zelfs de grootste randdebiel heeft dat door. Toch heeft de tabaksindustrie het vanaf de jaren 1950 tot nog niet zo lang geleden glashard ontkend. De reden was de handel. En dat ze lang met die zwendel weggekomen zijn, was het resultaat van een sterke tabakslobby. Gelukkig weten we nu beter en is roken tot paria-gedrag gedegradeerd. Wellicht komt het ook nog zo ver met het onderwerp dat Fed Up aansnijdt, namelijk suiker.
De documentaire vraagt zich het volgende af: hoe kan het zijn dat er in de VS twee trends bikkelhard hand-in-hand gaan. De ene is fitness en beweging, de andere is obesitas en diabetes. Beide trends waren in de afgelopen jaren sterk stijgend. Er zijn nog nooit zo veel mensen actief geweest in de sportschool en er zijn nog nooit zo veel en zulke jonge obesitas- en diabeteslijders geweest. De vraag die in Fed Up wordt beantwoord is hoe dat kan en die verklaring is nog betrekkelijk simpel ook. Amerikanen zijn alles zo’n beetje zonder vet gaan eten om “gezonder” te worden, maar in plaats daarvan is hun suikerconsumptie – van verstopte suikers – meer dan vertienvoudigd. Vet is effectief vervangen door suiker en niet zo’n klein beetje ook. Op zich wisten we dit natuurlijk al, maar het bijzondere aan deze documentaire is dat ze de voedselproducenten verwijt via haar sterke lobby beleid tegen te houden. Dat beleid had ervoor moeten zorgen dat mensen (vééééél) minder suiker binnenkrijgen. Echter, ook in dit geval werden er rapporten (over voedingsadviezen) aangepast, om de suikerdealers en hun afnemers niet teveel voor het hoofd te stoten. De voedselverwerkers in de VS vormen een enorme industrie en die willen niet minder winst maken dan ze nu doen. Ze verdienen veel geld over de ruggen van de Amerikaanse burgers, wier gezondheid geheel niet relevant lijkt te zijn. Er wordt daarover een erg mooie opmerking gemaakt door één van de commentatoren:
Als we door een vreemde mogendheid zouden worden aangevallen doordat ze ons voedsel massaal vergiftigen met een substantie die ons allemaal ziek maakt en die de volksgezondheid op grote schaal aantast – met grote gevolgen voor alle Amerikanen op de langere termijn – dan zouden we de wapens grijpen en ons verdedigen. Maar nu hetzelfde gebeurt door onze eigen voedselindustrie doen we helemaal niets en laten we ons als makke schapen naar de slachtbank leiden.”
Ik parafraseer een beetje, maar dit is ongeveer wel de portee van wat deze meneer wilde zeggen. En hij heeft gelijk. De Amerikanen worden op steeds jongere leeftijd diabetespatiënten terwijl dat eigenlijk een ouderdomskwaal is. Ook worden ze steeds zwaarder en lijden ze steeds meer aan levensgevaarlijke obesitas. De cijfers over beide afwijkingen zijn zowel schrikbarend als stijgend. Als Amerika niet snel afrekent met de suikerlobby dan zet binnen afzienbare tijd de massale sterfte in.
Er is een lichtpuntje: de tabaksindustrie zit nu geheel terecht in het verdomhoekje en ze moeten fors betalen voor hun moedwillige ontkenning van de waarheid over het roken. Met de voedselindustrie gaat een keer hetzelfde gebeuren. En als het nu echt goed gaat dan loopt het voor de klimaatprobleemontkenners ook nog wel een keertje zo. Ik kan het niet helpen; ik hoop altijd op gerechtigheid.
Meer over de sluipmoordenaar suiker.
