Snelle aantekening; verstoken van consistentie...
Vandaag is de president van Rusland in ons schone Nederland. Het heeft Vladimir Poetin behaagd om zijn micro-concurrent op het aardgas gebied een bezoekje te brengen. Het gaat natuurlijk over geld, dat bezoek. Veel geld. Want als de ingenieurs van ons eigenste Shell niet de juiste boorkoppen leveren, of de ingewikkelde gaswinning-installaties” voor de kameraatskies in elkaar zetten, dan is dat gasgevulde Rusland helemaal nergens meer. En Poetin dus ook niet. Er valt dus nog wel wat te regelen voor Vlad en zijn kameraden, om zo op een prijsgunstige manier aan de grondstof voor hun grootste geldgenerator te komen. Poetin komt niet zo zeer voor onze Beatrix, maar wel voor de vertegenwoordigers van onze olie-industrie, die hem en zijn vrienden onmetelijk rijk kunnen maken.
In een wonderschone” manoeuvre is de KGB-goegemeente, die zich tot aan de val van het U.S.S.R.-rijk vooral met de” suppressie” van de Sovjetburgers bezighield, de eigenaar geworden van een paar buitengewoon winstgevende en” kapitaalintensieve” industrieën. De KGB, met al haar contacten en voelhorens in het Russische economische landschap, heeft zich ontfermd over de natuurlijke rijkdommen van Rusland, waaronder het aardgas, om die vervolgens schaamteloos voor het eigen gewin te” exploiteren. Het is een illustere club zakenmensen” geworden, die nu zo mogelijk nog meer macht heeft dan in haar Sovjet tijdperk. En onze grote vrind Poetin is een van de gelukkige leden.
Wie zei dat ook alweer, dat die centraal geleide economieën geen schijn van kans maken? Wat in ieder geval wel is gelukt, is de preservering van de rijkdom voor een nieuwe tijd na het politbureau. De” Bolsjewieken” komen er na de tweede revolutie toch maar bekaaid vanaf. Het echte geld zit nu bij Poetin en zijn club van steenrijke gas-winnende olicharchen. Dus wie lacht er op het einde toch nog het hardste? De gestaalde kapitalisten; dat is duidelijk.
Het tsarentijdperk is eigenlijk weer vrolijk opnieuw begonnen. Poetin regeert dan wel niet bij de gratie van zijn geboorterecht, maar ik kan wel wat monarchen opnoemen die op een dergelijke titel korter aan het bewind zijn geweest dan hij nu ondertussen is.” Dat gezegd hebbende; als er kritiek op de sterk afnemende democratie en mensenrechten-situatie komt, dan luistert Rusland misschien nog net beleefd mee, maar veel verder zal het niet gaan. Het is nu eenmaal een gegeven dat het Rusland absoluut niet kan boeien wat er over hen gedacht wordt. Russen hebben schijt aan alles, en niet in de laatste plaats aan zichzelf. Dat klinkt wat exotisch, maar zo werkt het wel. Russen zijn immuun voor ellende, omdat ze al eeuwen lang worden afgeknepen en ze daarbij nog moeten overleven in het meest onvergefelijke klimaat dat onze planeet te bieden heeft ook. Hen lijkt het allemaal niet te interesseren, als er maar genoeg Wodka is. Dus echt onder de indruk zullen ze niet zijn als ze vandaag door” Rutte” worden aangesproken op de mensenrechtensituatie en de positie van homo’s in hun land. Ze zullen het misschien horen in de periferie van het staatsbezoek, maar verder zal het niet gaan. Rusland heeft een eigen agenda en daar wordt geen syllabe aan gewijzigd; al helemaal niet onder buitenlandse druk.
Het komt allemaal niet uit de lucht vallen, die onverschilligheid. Rusland is een land dat wordt gekenmerkt door een apert gebrek aan natuurlijke grenzen. Dat heeft haar in haar lange geschiedenis altijd kwetsbaar gemaakt voor invasies en geschermutsel. Dat heeft een onmiskenbaar effect gehad op de Russische attitude, die er een van” doordouwen (maar daarbij ook veel zeuren) is. Russen zijn niet alleen” blasé” maar ook heel erg melancholisch. Eigenlijk wil je maar één ding heel erg graag, en dat is NIET in Rusland wonen.
Niet doen dan maar, zo’n migratie naar dat ellendige oosten van Europa. Of was het nu het westen van Azië? Eurasië? Ik moet zo vlak na de koude oorlog misschien nog wat bakens goed zetten.
