Veel valt er niet over te zeggen, maar toch: Amerika krijgt de leiders die het verdient. En in het huidig klimaat van opperste verval dat nu in de V.S. heerst verbaast het me niet erg veel dat Trump heeft gewonnen. De man is een egocentrische narcist zonder enig mededogen voor anderen dan hemzelf, een crimineel die heel veel mensen van hun geld afgeholpen heeft, een parvenu met een bijzonder slechte performance maar wel een grote bek die goed verkoopt. Die laatste kwalificatie – die hij gemeenschappelijk heeft met Adolf Hitler, die niets anders kon dan (buitengewoon succesvol) opruiend oreren – heeft hem zelfs van een mega-faillissement gered. Op een of andere manier wist hij zijn schuldeisers, waaraan hij meer dan een miljard dollar verschuldigd was, te overtuigen van zijn waarde als handelsmerk. De Amerikaanse kiezer gaat daar sinds gisteren dus vlijtig in mee.
Of er in Amerika nu echt iets anders gaat dan de afgelopen acht jaar is me niet duidelijk. Obama was vleugellam vanwege de grote Republikeinse representatie in het parlement. Dat zal Trump niet overkomen. Evenwel hebben de presidenten überhaupt niet veel macht in de V.S. lijkt het. Dus of hij erg veel schade kan aanrichten? Als hij iets van zijn beloften gaat waarmaken dan is TTIP in ieder geval einde oefening, wat alvast heel mooi zou zijn. Er zijn meer punten die hij heeft genoemd die mij wel eens heel kort hebben laten denken dat hij een verkapte linkserik zou kunnen zijn. Wie weet brengt dat nog wat op voor “Johnny with the Cap”, maar ik heb er een hard hoofd in om te denken dat deze verkiezingen iets gunstigs zouden kunnen veroorzaken. Voor zover ik nu kan overzien is Obamacare – de zwaarbevochten ziektekostenverzekering voor iedereen – het eerste dat zal sneuvelen onder Trump.
Wat mij persoonlijk dwars zit is dat er in Amerika kennelijk zo veel idioten in schuren, kelders en goten vertoeven die ook nog eens zijn gaan stemmen, dat er nu een gecertificeerd crimineel in het Witte Huis terecht komt. Aldus is de wil van het volk en de werking van de democratie aldaar. Maar wat voor een volk is dat eigenlijk? Wat moet ik sinds gisteren nu helemaal van die Amerikanen denken? Of eigenlijk al tijdens de gehele campagneperiode? Inhoudelijk is er nauwelijks campagne gevoerd en er is vooral veel gegild en gescholden. Dat politici daarmee wegkomen vind ik onvoorstelbaar. Ik had al geen hoge pet op van dat land van egoïsten en anti-socialisten. Het heeft het slechts performende onderwijssysteem van de hele planeet. Harde wetenschap wordt er met droge ogen ingewisseld voor domme religieuze retoriek en interesse-gedreven pseudo-argumentatie. In die zin is Trump bijzonder slecht nieuws: hij zal het akkoord van Parijs, dat onze aarde van de verstikkingsdood had moeten redden, niet ondertekenen. Dat maakt Amerika nog een groter risico voor de mensheid dan het al was. Zelfs met de Chinezen ben je vanaf vandaag beter af.
Een ander issue is de rechtszaak die op 28 november tegen Trump gaat lopen vanwege zijn zwendel met “Trump University”, waarmee hij veel mensen grote sommen geld afhandig heeft gemaakt zonder onderwijs te leveren. Gaan we afzettingsprocedure nummer drie tegemoet als er een veroordeling uit komt? De laatste bij wie dit werkte was Nixon. Trump zou een mooi vervolg zijn, want wat integriteit betreft worden zowel hij als Nixon wel ongeveer over één kam geschoren. Ik geloof niet dat ik over Trump ook maar één positief woord heb gehoord anders dan het geblaat van zijn kiezers; die laagopgeleide, witvlezige boeren die hier in Nederland zeker voor Wilders zouden stemmen. Laten we het gewoon accepteren voor wat het is. Amerika is wat beschaving betreft nog jong en onbezonnen en eigenlijk niet geschikt voor een democratie. Daarvoor hebben er teveel ongekwalificeerde mensen stemrecht.
Als laatste toch een aantekening van verkennende aard. Na een Brexit en een zege voor Trump begin ik me zorgen te maken over Nederland, waar Wilders wel eens heel goed uit de verkiezingen zou kunnen komen. Wij hebben namelijk ook een electoraat dat vergeven is van de kortzichtige sukkels waarvan je het stemrecht subiet zou willen intrekken. Laten we wel wezen; democratie herbergt een reëel gevaar, namelijk dat de wil van het volk inderdaad wordt uitgevoerd. En met zo’n enorm contingent van halfgaren onder de gelederen blijft democratie een risico. In Duitsland, waar Hitler na drie moeizame verkiezingen in 1933 eindelijk aan de macht kwam, kunnen ze daar over meepraten.
