Ooit is het de bakermat geweest van onze beschaving, dat Griekenland. Nu is het de sukkel van de klas geworden. Het “ooit” ging over een tijd dat ze in Griekenland nog grote filosofen voortbrachten en er lokaal wat met volksbestuur – demos (volk) cratein (besturen), dus democratie.… – werd geëxperimenteerd. Dit in Athene vooral; niet in het dictatoriale Sparta, de fascistische staat avant-la-lettre.
Die democratie in Athene was een aangelegenheid van de vrije burgers, dat moet wel even vermeld worden. Dat waren zij die niet werkten en daardoor de tijd hadden om zich met bestuur bezig te houden. Het prototype ambtenaar, als het ware. Werken was voor de slaven en vrouwen – in volgorde van maatschappelijk aanzien.
Die attitude zie je daar volgens mij nog steeds, maar dan in heel Griekenland. Laat ik echter niet al te oordelend zijn. Ik zou wel willen stellen dat die Grieken hun ellende aan zichzelf te danken hebben, maar dat is mosterd na de γεÏμα. Toch: hun eeuwenlange gelanterfanter heeft een gat in hun economie geslagen waar Hannibal met een hele kudde olifanten doorheen zou kunnen trekken. Griekenland heeft een enorme schuld, een begrotingstekort van epische proporties, geen noemenswaardige bedrijvigheid waarmee ze ooit geld kan verdienen en een bevolking die wat belastingontwijking en werkschuwheid minstens zo geoutilleerd is als de Italianen.
Bovenop haar geldelijke ellende is Griekenland ook nog eens een tandeloze staat met een zwaar mediterraan gebrek aan draagvlak. Want wat is de definitie van staat ook alweer? Het is dé eenheid in het land die een monopolie op belastinginning en geweld zou moeten hebben. Beide zijn in het geval van Griekenland niet waar – op het moment tenminste.
Ik vind het jammer dat Griekenland de bezuinigingen die haar door de strot worden geduwd accepteert. Liever had ik in een experiment gezien hoe een lidstaat uit de unie van de Euro wordt verwijderd om af te kunnen meten wat er dan echt met een land gebeurt “als het failliet gaat”. Vroeg of laat komt het er toch wel van, alleen zijn we nu nog een berg miljarden extra kwijt die Athene niet gaat terugbetalen. Zo worden we alsnog in de bipsen genomen door die antieke luilakken. Misschien was het omvallen van een paar onvoorzichtige banken dan toch een betere optie geweest. Niet goedkoper op de korte termijn wellicht, maar wel definitiever en dus gunstiger op de langere termijn.
Ik vind eerlijk gezegd dat die Grieken in hun eigen sop moeten gaarkoken. Dat willen ze zelf namelijk ook, dus waarom niet? Nu moeten we nog langer wachten voordat Griekenland een tweede Lloret de Mar wordt; een camping aan de zee, waar het altijd warm is en lekker goedkoop. Dat is waar het met dat oude Hellas heen gaat en wat de laatste overlevingskans is voor die Helleneese snuiters: ze moeten zichzelf nog meer gaan profileren als de zinkbak waar alle minder bedeelden, proleten en hormoonverzadigde adolecenten – en Duitsers – in de zon kunnen gaan liggen en waar ze voor een paar Drachmen kunnen genieten als god in Frankrijk. En het werk is dan voor de slaven; i.c. die Grieken die nog wel een boterham willen verdienen.
