Wie wil er nu nog slapen ’s nachts? Het is volgens mij uit de mode aan het raken, want de issues die voor de nachtrust killing zijn, zijn talrijk en heel erg aanwezig. Makker met Wild Geraas Trump is er zo eentje. Als je daar teveel aandacht aan geeft, dan slaap je niet meer. Zelf zit ik op een kantelpunt, maar dat is vooral omdat ik een goede snurker ben; figuurlijk dan.
Ondertussen ben ik bezig aan een derde boek over wat met recht de Domste, de Gevaarlijkste en de Minst Berekenbare president van de V.S. tot nu toe genoemd kan worden. Ik kan iedereen verzekeren dat het geen verheffende literatuur is.
Een belangrijke makke van Trump is – naast zijn irrationele modus operandi – zijn aperte gebrek aan ideologie. Hij bestuurt het land als een businessman, ofwel alsof het een onderneming is. Kenmerkend voor ondernemingen en ondernemers is dat ze geld willen verdienen en winst willen maken, die ze vervolgens in hun eigen zak stoppen. Trump is precies dat aan het doen met Amerika: alles waarvan hij vindt dat het economisch geen zin heeft, schrapt hij van het overheidsmenu. Hij voert daarbij schaamteloos de republikeinse neoliberale agenda door, die Trump en zijn kornuiten nog rijker dan rijk zal maken.
Het maakt hem daarbij kennelijk geen bips uit of er wellicht (geo-)politieke belangen in het spel zijn die met het issue in kwestie veilig gesteld worden. In de eerste plaats lijkt Trump het benul niet te hebben om dat überhaupt te kunnen beoordelen; in de tweede plaats interesseert geopolitiek hem klaarblijkelijk niet. Het boek “Fear” (2018) van Bob – “All The President’s Men” – Woordward laat beide manco’s duidelijk zien.
Een belangrijke, indicatieve gebeurtenis in het bovenstaande licht is de verduistering van het opheffingsbevel voor KORUS, dé handelsovereenkomst met Azië, waaronder dus ook met Zuid-Korea. Trump wilde een streep door het verdrag halen omdat de V.S. er een slechte deal aan zou hebben. Het bevel daarvoor lag al ter ondertekening op zijn bureau. Dat explosieve document is door zijn eigen staf enige malen van zijn tafel verwijderd om te voorkomen dat hij daadwerkelijk zijn handtekening zou zetten. Trump zelf heeft daar niets van gemerkt, omdat zijn zeer beperkte focus dat nu eenmaal niet toelaat.
Zo is een belangrijk handelsverdrag gered, op basis waarvan de V.S. in het Pacifische Bassin de gastvrijheid genieten om daar een voor hun nationale veiligheid cruciale militaire aanwezigheid te hebben. De “Intelligence Community” kan weer opgelucht ademhalen, zij het met grijze haren, totdat Trump het opnieuw op zijn heupen krijgt. Het einde van dat TTP verdrag betekent namelijk tegelijkertijd het einde van de militaire gastvrijheid voor de V.S. in Azië en de vernietiging van alle assets die de inlichtingendiensten daar met veel moeite en tijd hebben opgebouwd.
Intermezzo – Ik vraag het me wel eens af: de moord op Kennedy is door complottisten meerdere keren in de schoenen van de geheime diensten geschoven, omdat JFK haar belangen teveel in gevaar zou brengen. Dit is bij Trump veel duidelijker het geval dan het ooit bij Kennedy was. Is het moment dat deze Geelgekuifde BreedbekFukko voor zijn snavel wordt geschoten met rappe schreden aan het naderen? Mij zou het geenszins verbazen als Domme Donald binnenkort gewelddadig wordt “gecorrigeerd”.
Een belangrijke vraag is hoe het zo ver heeft kunnen komen. Het antwoord ligt in de geschiedenis van het Amerikaanse democratische metier. De Amerikaanse “democratie” is geheel opgetuigd met de belangen van de Republikeinse kapitalisten in het achterhoofd. Al meer dan 200 jaar bewegen de politieke en de economische elites in dat land zich in elkaars richting. Met Trump zijn ze eindelijk geheel met elkaar samengevallen. (Kijk maar naar de beroemde “Tax Cuts”, die de Amerikaanse middenklasse volgens sommige berekeningen zo’n slordige 3,5 biljoen dollar gaat kosten. Ik kan me een dergelijk bedrag niet eens voorstellen.) Helaas kan het Democratische smaldeel er niets aan doen, omdat ze nergens werkelijke macht hebben en doordat het verkiezings-systeem, waarvoor kiezers zich moeten registreren en waarin een zeer ondemocratisch electoraal college de uiteindelijke president kiest, gammel “beyond recognition” is.
Als de economische en politieke elites in elkaar opgaan is dat zelden goed nieuws, zeker niet voor het volk. Een vergelijkbare manoeuvre heeft in Rusland plaatsgevonden, waar Poetin en zijn oligarchen ondertussen het hele land in privébezit hebben. Het maakt de wereld er niet beter op. Tegelijkertijd brengt het de revolutie van het hoog opgeleide proletariaat, die door Marx correct maar prematuur werd voorspeld, met de dag dichterbij. Ik heb het eerder gezegd en ik zeg het nog maar eens: het hoogste revolutie-potentieel ligt nu in de beide Amerika’s.
Het is misschien niet verheffender dan de titels hierboven, maar wel veel leuker: een Nederlands stripverhaal over Trump, door Noël Ummels, Pieter Albert & Fred de Heij…
