Ik ben niet erg Schrift-vast, maar hadden de heilige boeken van de Abrahamistische derivaten niet alle drie iets schokkends te vertellen over hoogmoed, ijdelheid, zelfgenoegzaamheid en wat dies meer zij? Het is in dat verband best grappig dat de nieuwste manifestatie van deze verwerpelijke eigenschappen midden in dezelfde woestijn is neergezet, als waar onze Mosterd-man zo’n 4000 jaar geleden zijn devotie betuigde.
Gisteren zag ik op de televisie de opening van het – op dit moment – hoogste gebouw ter wereld: de “Burj Dubai”, ofwel de Toren van Dubai. En het eerste wat mij te binnen schoot was: “Hé, de toren van Babel.…!” Vandaag lees ik in verschillende nieuwsbronnen dat ik daar geheel niet alleen in was. Met mij bleek de halve wereld een sentiment van dezelfde strekking te hebben.
De aanblik van het enorme bouwwerk dat geloof ik meer dan 800 meter hoog is, is op zijn minst indrukwekkend. Maar bij mij was die indruk niet positief, moet ik toegeven. Ik vroeg mij bijvoorbeeld gelijk af wat eigenlijk de dynamiek van zo een hoog gebouw is. Lichtelijk beïnvloed door mijn nabijheid met een Technische Universiteit, vreesde ik toch direct allerlei onvoorziene krachten die op grote hoogte voor problemen zouden kunnen zorgen. Hoe zit het met het torsie-moment over zo’n enorme verticale lengte? En hoe fundeer je zoiets in het zand?
Maar goed, er zal wel een stelletje ingenieurs aan gerekend hebben, misschien zelfs uit het illustere Delft, dus de mechanica van het gebouw moet kloppen, toch? Althans, ik ga daar even van uit, totdat een sappig bouw-schandaal mij wreed uit deze droom wegrukt.
Zo ver, zo goed dus. Maar wat gebeurt er bijvoorbeeld, als Al Qaeda ineens besluit dat overdreven vertoon van uiterlijkheid, luxe en consumptie ook met deze Babelse toren een doorn in het vrome oog is? Hadden ze niet iets in die trant opgemerkt bij de aanval op de Twin Towers in New York? Het zou mij niets verbazen als de nieuwe lichting brokkenpiloten al staan opgelijnd. Het is daarbij natuurlijk niet zo dat Osama – met zijn horloge van een paar duizend euro ook niet vies van wat cosmetisch gescharrel – zelf de held gaat uithangen. Ook al zou het zelfs voor deze oude man niet erg moeilijk zijn om de Dubai kolos na een luttel uurtje training op een simulator met een vliegtuig te raken. Hij laat dit uiterst smerige klusje natuurlijk door iemand anders opknappen, om daarna zelf op TV de beleidsvormende grote meneer uit te gaan zitten hangen. Dat staaltje heldenmoed van de heer Bin-Laden hebben we tenslotte al eerder gezien.
Maar laten we daar niet van uit gaan. Ik help Dubai hopen dat er geen vliegend voorwerp met kwalijke bedoelingen in de buurt van deze reuzen-naald komt, maar ik zou geloof ik toch een stuk afweergeschut op het dak zetten als ik de Burj Dubai gebouw-beheerder was.
Uiteindelijk is het toch grappig hoe Dubai de aandacht weet te trekken met het inpakken van lucht. Dat is hun kern-activiteit als ik het goed begrijp. Als enige stadstaat binnen de Verenigde Arabische Emiraten zonder olie voor zo ver ik weet, zijn ze voor hun economisch welbevinden vrijwel volledig quartair georiënteerd. Ze bouwen dus vooral onroerend goed, om stukjes ruimte te omkaderen, waarin bedrijven kunnen bedrijven en rijke mensen kunnen wonen. Van enige echte productie ergens van, is naar mijn weten geen sprake.
Luchtverkopers zijn het dus, die Dubaianen. En met een langzaam inzakkende diensten-behoefte in de wereld, en een afnemende vraag naar toevluchtsoorden voor rijke mensen, is dat niet geheel vrij van risico. En dan druk ik mij nog voorzichtig uit. Het gevolg van deze domme monocultuur is duidelijk zichtbaar geworden: Dubai kan zonder de hulp van collega- en buur-emiraat Abu Dhabi – dat wel olie heeft – zijn financiële verplichtingen niet meer nakomen. De hoogmoed is al voor de val gekomen.
Gelukkig hebben ze nu weer een mooie opsteker met hun nieuwe toren van Babel. Dubai heeft op het hoogste niveau ter wereld lucht ingepakt en is van zins dat duur te verkopen. Voor 3 miljoen dollar zou ik zo maar de eigenaar kunnen worden van een appartement met rondom uitzicht op de horizon. Als ik daarnaast de torenhoge servicekosten voor de koeling van het gebouw zou kunnen bekostigen natuurlijk. Gelukkig is die overweging voor mij niet relevant, maar stel je voor dat ik lucht zo duur zou kunnen betalen. Zou ik dan midden in de woestijn in een belachelijk hoge toren gaan zitten met eindeloze zandvlaktes voor zo ver het oog strekt? Echt niet!
Ik zou in een mooie subtropische omgeving een comfortabel huis neerzetten, met een goed stuk land er omheen waarop ik mijn natje en mijn droogje kan verbouwen. Ik zou vooral dicht bij de grond blijven en niemand lastig vallen met protserig vertoon. Zittend in mijn boomgaard met een vers glas wijn, daar voel ik mij toch een stuk veiliger. Je weet tenslotte maar nooit, met al dat rondvliegende rapaille van tegenwoordig.
