Ik heb een beperkt schrijversblok. Niet omdat ik niet weet wat op te schrijven, maar omdat er eerder teveel aan de hand is om een gladlopende keuze te maken. Bijvoorbeeld: Turkije is bezig met een pogrom onder haar vermeende Gülen-bevolking. Vele tienduizenden mensen hebben hun baan verloren en kunnen niet meer in hun levensonderhoud voorzien. Ergdogan is flink op weg om de gehele civiele menselijke infrastructuur van zijn land te vervangen met zijn welgezinden. Het is een zuivering van het formaat Stalin in 1936–1938 en net als toen is een groot deel van het staatsapparaat de pineut. Het verschil is de afwezigheid van vuurpeletons, maar dat zou nog kunnen veranderen.
En dan heb ik het nog maar over één ding; iets wat me blijft verbazen in deze moderne tijden waarin iedereen kan zien wat er gebeurt. Maar als ik iets heb geleerd in de afgelopen maanden, dan is het wel dat hoge gekozen politici, die eenmaal aan de goede kant van de macht zitten, kunnen doen wat ze willen; mits ze uit een gemankeerde democratie zoals de VS, Rusland of Turkije komen. De fail-safe mechanismen die wij hier hebben kennen ze daar niet. Want laten we wel wezen, als een politicus hier in Noord-West Europa iets uit zou halen wat ook maar in de verte riekt naar iets waarmee ze in die landen wegkomen, dan zou onverbiddelijk het hoofd rollen. En terecht.
Ik kan me beter concentreren op de huidige reis van Trump door het Midden-Oosten en Italië. Dat is betrekkelijk low-impact vermaak op hoog niveau. Van Trump heb ik ondertussen begrepen hoe profaan politici kunnen zijn. Deze Breedbek-Polfinario wordt voor zover ik kan overzien door werkelijk niemand meer serieus genomen, behalve wellicht door Benjamin Netanyahu, de premier van Israël, die door zijn eigen natie net zo hard wordt uitgescheten als zijn Amerikaanse gast door de zijne. Waar de verwachtingen eerst nog waren dat Trump wel eens gevaarlijke retoriek zou kunnen bezigen in het Semitische kruitvat, zo is nu de algemene teneur er eerder eentje van gêne en verbazing over zijn onkunde, zijn heteluchtblazerij en zijn aperte ineffectiviteit. Zijn volledige gebrek aan het meest basic, rudimentaire historische besef en zijn tenenkrommende zelfoverschatting doen de rest. Als deze man niet zo machtig was geweest, dan zou hij het risee van de wereldpolitiek zijn. Nu wacht iedereen met enig inzicht in de wereld op zijn val. Het kan nog even duren, maar ik geloof dat het er aan zit te komen. En ondertussen mogen we een ding zeker niet vergeten: wat ook nog kan gebeuren is dat hij plotsklaps dood neervalt, omdat hij het presidentschap fysiek niet meer kan bolwerken. Die kans is denk ik niet triviaal. Trump is alles behalve een fitte vent.
Intermezzo: Trump staat bij de westmuur van de tempel in Jeruzalem en prevelt tegen de stenen aan. Op een gegeven moment draait hij zich om en loopt naar zijn entourage. Iemand vraagt hem: “En, hoe was het om daar te bidden?” Zegt Trump: “Alsof je tegen een muur aan praat…!”
Na vandaag zal Trump richting mijn kameraad Franciscus in Rome vliegen, waar hij een audiëntie krijgt. Ik hoop dat Franky Trump goed de waarheid zal zeggen, wat ik eigenlijk ook verwacht van deze rechtlijnige kerkvorst van wie ik schaamteloos fan ben. Daarna gaat hij door naar Sicilië voor de G7, maar waarschijnlijk ook om zaken te doen. Zo werkt dat namelijk bij de grote verstrengelaar Trump. Ik weet precies hoe dat straks gaat. In Sicilië kun je geen vinger kromtrekken zonder de maffia. Het is dus te verwachten dat Trump daar met zijn grote bek in de lokale val van de Cosa Nostra zal lopen. Dat kan alleen maar bijdragen aan zijn eventuele impeachment. Zijn grootmoedigheid en bravoure zullen op dat mediterrane roverseiland, waar de verhoudingen al eeuwen lang vele malen gevaarlijker zijn dan in Jeruzalem, nagels aan zijn doodskist zijn.
Update 24–5‑2017: zie de gezichten na het bezoek aan de paus. HIJ is niet blij.…
